Եւ լեզու հուր՝ զարդ անիրաւութեան. լեզու հաստատեալ է յանդամս մեր, որ զամենայն մարմինն ապականէ, եւ վառէ հրով զանիւ ծննդեան, եւ բորբոքեալ տոչորի ի գեհենի։
Եւ ի բերանոյ նորա ելանէր սուր սրեալ, զի նովաւ հարցէ զազգս. եւ նա հովուեսցէ զնոսա գաւազանաւ երկաթեաւ, եւ նա կոխեսցէ զհնձան գինւոյ ցասման բարկութեան Աստուծոյ Ամենակալի։
ապա թէ ոչ, ելցէ հուր յԱբիմելեքայ եւ կերիցէ զարս Սիկիմացւոց, եւ զտունն Մաաղոնայ. ապա թէ ոչ,՝՝ ելցէ հուր յարանց Սիկիմացւոց եւ ի տանէն Մաաղոնայ եւ կերիցէ զԱբիմելէք։