10 Անկաւ հուր եւ ոչ տեսին զարեւ, մինչչեւ ի միտ առեալ էր զփուշս իւրեանց. որպէս դժնիկ բարկութեամբ կենդանւոյն կիզցէ զնոսա։՝՝
արբուցանել զամենայն գազանս վայրի. յագեսցին ցիռք ի ծարաւս իւրեանց։
Փոխանակ սիրոյ իմոյ մատնէին զիս, այլ ես յաղօթս կայի։
Յայտնեա առաջի Տեառն զճանապարհս քո եւ յուսա ի նա, նա արասցէ.
եւ օրհնեալ է անուն սուրբ փառաց նորա յաւիտեան. լցցի փառօք նորա ամենայն երկիր, Եղիցի, եղիցի։