Ի կատարած ի վերայ պատերազմօղ նահատակի՝՝, ծառայի Տեառն Դաւթի, զոր խօսեցաւ ընդ Տեառն զբանս օրհնութեան, յաւուր յորում փրկեաց զնա Տէր ի ձեռաց ամենայն թշնամեաց, եւ ի ձեռաց Սաւուղայ. եւ ասէ.
Իբրեւ զծիծառն՝ այնպէս ճչեցի, եւ իբրեւ զաղաւնի՝ այնպէս մնչեցի. զի նուաղեցան աչք իմ ի հայելոյ ի բարձունս երկնից առ Տէր որ փրկեացն զիս, եւ փարատեցոյց զցաւս անձին իմոյ.