Բայց թէ խոնարհեցայ ես՝՝ որպէս մանուկ հատուցեալ ի ստենէ մօր իւրոյ, եւ դարձ նորա անդրէն ի նոյն. այլ թէ հպարտացուցի արդեւք զանձն իմ, այսպէս եղիցի հատուցումն անձին իմոյ։
Եւ ելին Զիփացիքն ի մռայլ երկրէն առ Սաւուղ ի բլուրն՝՝, եւ ասեն. Ո՞չ աւանիկ Դաւիթ թաքուցեալ է առ մեզ ի Մասերա յանձուկս նորոյն ի բլուրն Եքեղատու ընդ աջմէ՝՝ Յեսեմոնայ։