2 ի ժամանակի զի եկն Դովեկ Եդովմայեցի պատմեաց Սաւուղի, թէ՝ Ահաւասիկ Դաւիթ ի տան Աքիմելիքայ է։
Եւ առաքեաց Դաւիթ հրեշտակս եւ առ զնա, եւ եմուտ առ նա եւ ննջեաց ընդ նմա. եւ նա էր սրբեալ ի դաշտանէ իւրմէ. եւ դարձաւ ի տուն իւր։
Եւ առաքեաց Տէր զՆաթան մարգարէ առ Դաւիթ. եւ եմուտ առ նա եւ ասէ ցնա. Արք երկու էին ի քաղաքի միում, մին մեծատուն եւ մեւսն աղքատ։
Վասն այսորիկ Աստուած կործանեսցէ զնա ի սպառ, խլեսցէ եւ հանցէ զնա ի յարկաց իւրոց եւ զարմատս նորա յերկրէն կենդանեաց։
Լուացարուք, սրբեցարուք, ընկեցէք զչարիս ձեր յանձանց ձերոց առաջի աչաց իմոց. դադարեցէք ի չարեաց ձերոց.
Լուա ի չարեաց զսիրտ քո, Երուսաղէմ, զի ապրեսցիս. մինչեւ ցե՞րբ գտանիցին ի քեզ խորհուրդք ցաւոց քոց՝՝։
Եւ ցանեցից ի վերայ ձեր ջուր սուրբ, եւ սրբեսջիք. յամենայն պղծութեանց ձերոց, եւ յամենայն կռոց ձերոց սրբեցից զձեզ.
Եթէ հանդերձ իցէ, եւ եթէ առէջ, եւ եթէ թեզան, եւ եթէ ամենայն անօթ մաշկեղէն որ լուանայցի եւ ելանիցէ ի նմանէ արածն, կրկին լուասցի եւ սուրբ լիցի։
Յաւուր յայնմիկ եղիցի ամենայն տեղի՝՝ բացեալ տանն Դաւթի՝ ի փոփոխումն եւ ի սրսկումն՝՝։
Ասէ ցնա Սիմովն Պետրոս. Տէր, մի՛ միայն զոտս իմ, այլ եւ զձեռս եւ զգլուխ։
Եւ արդ զի՞ հեղգաս, արի, մկրտեաց եւ լուա զմեղս քո ի կարդալ զանուն նորա։
Եւ դուք այնպիսիք ոմանք էիք. այլ լուացարուք, այլ սրբեցարուք, այլ արդարացարուք յանուն Տեառն մերոյ Յիսուսի Քրիստոսի եւ ի Հոգին Աստուծոյ մերոյ։
եւ ի Յիսուսէ Քրիստոսէ հաւատարիմ վկայէն, որ է անդրանիկ ի մեռելոց, եւ իշխան թագաւորութեանց երկրի. որ սիրեաց զմեզ, եւ ելոյծ զկապանս մեղաց մերոց՝՝ արեամբն իւրով.
Ես ասացի ցնա. Տէր, դու գիտես։ Եւ ասէ ցիս. Սոքա են որ գան ի վշտաց մեծաց, եւ լուացին զարկանելիս իւրեանց եւ սպիտակացուցին արեամբ Գառինն։