9 Ցօղեա յիս մշտկաւ եւ սուրբ եղէց, լուա եւ քան զձիւն սպիտակ եղէց։
Մտանէր տեսանել զնանրութիւն, խօսէր ի սրտի իւրում, եւ ժողովէր զանօրէնութիւնս յանձն իւր. արտաքս ելանէր եւ զնոյն խօսէր։
եւ ոչ ի ձեռաց մարդկան պաշտի իբրեւ կարօտ իմիք. նա տայ ամենայնի կեանս եւ շունչ եւ զամենայն ինչ։