Յումէ՞ զանգիտացեալ զարհուրեցար, զի ստեցեր ինձ եւ ոչ յիշեցեր զիս, եւ ոչ ածեր զմտաւ եւ ոչ եդիր ի սրտի քում. եւ ես տեսի զքեզ եւ անտես արարի. ես այն եմ որ յաւիտենիցն եմ՝՝, եւ դու յինէն ոչ զանգիտեցեր։
Այսուհետեւ մի՛ յառաջ քան զժամանակն դատիք, մինչեւ եկեսցէ Տէր, որ լուսաւոր առնիցէ զգաղտնիս խաւարի, եւ յայտնիցէ զխորհուրդս սրտից. եւ ապա իւրաքանչիւր գովութիւն եղիցի յԱստուծոյ։