20 Նստեալ զեղբօրէ քումմէ չարախօսէիր, եւ ի վերայ որդւոյ մօր քո դնէիր զգայթակղութիւն։
մինչչեւ երթեալ իցեմ՝ ուստի ոչ դառնայցեմ՝ յերկիր խաւարին եւ մթին,
Փչեաց ի նոսա եւ ցամաքեցան, սատակեցան՝ քանզի ոչ էր ի նոսա իմաստութիւն։՝՝
Թէ քաղցեայց, քեզ ինչ ոչ ասացից. զի իմ է աշխարհ լրիւ իւրով։
զի թէ ամս բազումս կեցցէ մարդ, եւ յամենայն ի նոսա ուրախ լինիցի, եւ յիշեսցէ նա զաւուրս խաւարի, զի բազում իցեն. ամենայն ինչ որ գալոցն իցէ ընդունայնութիւն է։