14 Մատո Աստուծոյ պատարագ օրհնութեան, կատարեա Բարձրելոյն զուխտս քո։
Կատարեցին ի բարութեան զկեանս իւրեանց, հանգստեամբ ննջեցին ի դժոխս։
Առ հասարակ ննջեսցեն յերկրի. երր ծածկեաց զնոսա։
Գիտեմ զի մահ սատակեսցէ զիս, զի բնակութիւն ամենայն մահկանացուի երկիր է։
Փչեաց ի նոսա եւ ցամաքեցան, սատակեցան՝ քանզի ոչ էր ի նոսա իմաստութիւն։՝՝
եւ հանցես զիս յորոգայթէ յայսմանէ որ թաքուցաւ ինձ. դու ես պաշտպան իմ, Տէր։
Զի զարդարութիւնս քո ոչ ծածկեցի ի սրտի իմում, զճշմարտութիւն քո եւ զփրկութիւն քո. ասացի եւ ոչ թաքուցի զողորմութիւնս քո, եւ ճշմարտութիւնս քո ի ժողովրդենէ մեծէ։
Լուր, դուստր, եւ տես, խոնարհեցո զունկն քո. մոռա զժողովուրդ քո եւ զտուն հօր քո.
Հաստարմատ ցնծասցէ ցնծութեամբ ամենայն երկիր, լերինք Սիոնի, կողմանք՝՝ հիւսիսոյ, քաղաք Թագաւորի մեծի։
Ճանաչի Տէր յառնել զդատաստանս իւր, եւ ի գործս ձեռաց իւրեանց կապեսցին մեղաւորք։
Եւ դարձցի հողն յերկիր որպէս եւ էրն, եւ հոգին դարձցի առ Աստուած որ ետ զնա։
Եւ դու, Տէր, գիտես զիս, տեսեր զիս՝ եւ փորձեցեր զսիրտ իմ առաջի քո. ժողովեա զնոսա իբրեւ զոչխար ի սպանումն, եւ նուիրեա զնոսա յաւուր սպանման։
եւ ծանիցուք եւ զհետ երթիցուք ճանաչել զՏէր իբրեւ զառաւօտ պատրաստական գտցուք զնա՝՝, եւ եկեսցէ մեզ իբրեւ զանձրեւ կանուխ եւ զանագան յերկրի՝՝։
Եւ կոխեսջիք զանօրէնս, եւ եղիցին մոխիր ի ներքոյ ոտից ձերոց յաւուրն զոր ես արարից, ասէ Տէր ամենակալ՝՝։
զի ուտիցէք եւ ըմպիցէք ի սեղան իմ յարքայութեանն իմում. եւ նստիցիք յերկոտասան աթոռ՝՝ դատել զերկոտասան ազգն Իսրայելի։
որպէս եւ գրեալ է. Վասն քո մեռանիմք զօրհանապազ, համարեցաք իբրեւ զոչխար ի սպանդ։
Եթէ ո՞չ գիտէք զի սուրբք զաշխարհ դատին եւ եթէ ձեւք դատի աշխարհ, ապա ոչ էք արժանի անարգ ատենից՝՝։