Եւ եղեւ ի ժամու մատուցանելոյ պատարագին աղաղակեաց Եղիա յերկինս, եւ ասէ. Տէր Աստուած Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Իսրայելի, այսօր ծանիցեն եթէ դու ես Տէր Աստուած Իսրայելի, եւ ես ծառայ քո. եւ ես արարի՝՝ զգործս զայսոսիկ.
Եւ արկ առաջի նոցա խոտս տակաւ մեծաւ՝՝ եւ կերան եւ արբին. եւ արձակեաց զնոսա, եւ գնացին առ տէր իւրեանց. եւ ոչ եւս յաւելին մեկնակազէնքն Ասորւոց գալ յերկիրն Իսրայելի։
քո է, Տէր, մեծութիւն եւ զօրութիւն եւ պարծանք եւ յաղթութիւն եւ կարողութիւն. վասն զի դու ամենեցուն որք են յերկինս եւ ի վերայ երկրի՝ տիրես. յերեսաց քոց դողան ամենայն թագաւորք եւ ազգք՝՝։
եւ դատեսցի ի մէջ հեթանոսաց, եւ յանդիմանեսցէ զժողովուրդս բազումս. եւ ձուլեսցեն զսուսերս իւրեանց ի խոփս, եւ զսուինս իւրեանց ի մանգաղս. ոչ առնուցու ազգ յազգի վերայ սուր, եւ ոչ եւս ուսանիցին տալ պատերազմ։
եւ դատեսցի ի մէջ ժողովրդոց բազմաց, եւ յանդիմանեսցէ զազգս հզօրս մինչեւ ցհեռաւորս. եւ կոտորեսցեն զսուսերս իւրեանց ի խոփս, եւ զգեղարդունս իւրեանց ի մանգաղս. ոչ եւս առցէ ազգ յազգի վերայ սուր, եւ ոչ եւս ուսանիցին պատերազմել։
Եւ փակեսցէ զքեզ Տէր այսօր ի ձեռս իմ, եւ սպանից զքեզ, եւ առից զգլուխ քո ի քէն. եւ տաց զգէշ քո եւ՝՝ զդիակունս բանակի այլազգեացդ յաւուր յայսմիկ թռչնոց երկնից եւ գազանաց երկրի. եւ ծանիցէ ամենայն երկիր եթէ գոյ Աստուած ի մէջ Իսրայելի.