4 Եղեն ինձ արտասուք իմ կերակուր ի տուէ եւ ի գիշերի, եւ այն զի ասէին ցիս զօրհանապազ թէ՝ Ո՞ւր է Աստուած քո։
եւ արկեր ի վերայ ջուրց զվերնայարկս նորա. ո դնէ յամպս զգնացս իւր, եւ շրջի նա ի վերայ թեւոց հողմոց։
Որ եդ զսահմանս քո ի խաղաղութիւն, պարարտութեամբ ցորենոյ լցոյց զքեզ։
եւ սիրէ զողորմութիւն եւ զիրաւունս Տէր. ողորմութեամբ Տեառն լի եղեւ երկիր.
Եւ ասասցեն. Դարձցուք եւ երթիցուք առ Տէր Աստուած մեր՝՝, զի նա եհար զմեզ, եւ նոյն բժշկեսցէ. վիրաւորեաց, եւ պատեսցէ զմեզ.