12 Արդ ընդէ՞ր տրտում ես, անձն իմ, կամ ընդէ՞ր խռովես զիս. յուսա առ Աստուած, խոստովանեա նմա՝՝, փրկիչ երեսաց իմոց Աստուած է։
Ոչ արկցէ զաչս իւր յարդարոյ. եւ որ գտանի առաջի նորա՝ ընդ թագաւորս է յաթոռ՝՝, եւ նստուսցէ զնոսա ի սպառ՝ եւ բարձրասցին։
Մերժեցին զիս եւ՝՝ այժմ դարձեալ պատեցան զինեւ, ուշ եդին խոնարհեցուցանել զիս յերկիր։
Առաքեաց զնետս իւր եւ ցրուեաց զնոսա, յաճախեաց զփայլատակունս իւր եւ խռովեցոյց զնոսա։
Ի քեզ, Տէր, յուսացայ, մի՛ ամաչեցից յաւիտեան. յարդարութեան քում փրկեա եւ ապրեցո զիս։
Ի վերայ իմ՝՝ ուրախ եղեն եւ ժողովեցան, ժողովեցան յիս տանջանք եւ ես ոչ ծանեայ. ցրուեցան եւ ոչ զղջացան։
Ասացի թէ՝ Մի՛ ուրախ եղիցին յիս թշնամիք իմ, ի սասանել ոտից իմոց՝ ի վերայ իմ մեծամեծս խօսեցան։
Մատիցէ այր ի խորութիւն սրտի իւրոյ, եւ բարձր եղիցի Աստուած։
Հայր, զորս ետուրն ինձ, կամիմ զի ուր եսն եմ, եւ նոքա իցեն ընդ իս, զի տեսանիցեն զփառսն զիմ զոր ետուրն ցիս. զի սիրեցեր զիս յառաջ քան զլինելն աշխարհի։