Ընդ աստիճանս եւ ընդ սեղանն լացցեն քահանայք եւ պաշտօնեայք Տեառն, եւ ասասցեն. Խնայեա. Տէր, ի ժողովուրդս քո, եւ մի՛ տար զժառանգութիւն քո ի նախատինս՝ տիրել ի վերայ նորա ազգաց. զի մի՛ ասասցեն ի հեթանոսս թէ՝ Ո՞ւր է Աստուած նոցա։
Եւ պատասխանի ետ Տէր ժողովրդեան իւրում եւ ասէ. Ահաւասիկ ես առաքեմ ի ձեզ զցորեան եւ զգինի եւ զեւղ, եւ լցջիք ի նոցանէն. եւ ոչ եւս տաց զձեզ ի նախատինս ազգաց։