17 Ասացի թէ՝ Մի՛ ուրախ եղիցին յիս թշնամիք իմ, ի սասանել ոտից իմոց՝ ի վերայ իմ մեծամեծս խօսեցան։
Եւ մերժեցե՞ր զլոյսն յամպարշտաց, զբազուկս ամբարտաւանից խորտակեցե՞ր։՝՝
Արդ ընդէ՞ր տրտում ես, անձն իմ, կամ ընդէ՞ր խռովես զիս. յուսա առ Աստուած, խոստովանեա նմա՝՝, փրկիչ երեսաց իմոց Աստուած է։
Մատիցէ այր ի խորութիւն սրտի իւրոյ, եւ բարձր եղիցի Աստուած։
Մի՛ երկնչիր, զի ընդ քեզ եմ. մի՛ խաբիր, զի ես եմ Աստուած քո, որ զօրացուցի զքեզ եւ օգնեցի քեզ, եւ զգուշացայ քեզ աջով արդարութեան իմոյ։
Յակոբ ծառայ իմ, օգնական եղէց նմա, Իսրայէլ ընտրեալ իմ զոր ընկալաւ անձն իմ. ետու զՈգի իմ ի վերայ նորա, եւ իրաւունս հեթանոսաց հանցէ։
Խորտակեցաւ եղջեւրն Մովաբու, եւ յանդգնութիւն նորա խորտակեցաւ, ասէ Տէր։
Եւ այնմ, որ կարողն իցէ պահել զձեզ անարատս եւ անբիծս, հաստատեալ առաջի իւրոց փառաց աներկեւանն ցնծութեամբ.
Ահա աւուրք եկեսցեն եւ սատակեցից զզաւակ քո եւ զզաւակ տան հօր քո, եւ մի՛ եղիցի ծեր ի տան քում։