10 Տէր, առաջի քո է ամենայն ցանկութիւն իմ, եւ հեծութիւն իմ ի քէն ոչ ծածկեցաւ։
Եւ ասէ ցԲադեկար սպառազէնն իւր. Ընկեա զդա ի վիճակ ագարակին Նաբովթայ Յեզրայելացւոյ. զի յիշեմ մինչդեռ ես եւ դու հեծեալ էաք ի զոյգս զկնի Աքաաբու հօր դորա, եւ Տէր ա՛ռ ի վերայ դորա զառածս զայս.
Բայց այր վախճանեալ գնաց, անկեալ մարդ՝ եւ ոչ եւս իցէ։
Զի ուրախութիւն ամպարշտաց բեկումն անհնարին, եւ խնդութիւն անօրինաց՝ կորուստ։
Թարշամեսցի իբրեւ զբանջար ի տօթի, կամ իբրեւ զհասկ ինքնին անկեալ ի ցօղնոյ։
ոչ եւս ելցէ եւ ոչ դարձցի ի տուն իւր, եւ ոչ եւս ծանիցէ զնա տեղի իւր։
Եւ ընդէ՞ր ոչ արարեր մոռացումն անօրէնութեան իմոյ եւ սրբութիւն մեղաց իմոց. արդ ահա յերկիր դառնայցեմ՝՝ կանխեալ, եւ այլ ոչ եւս իցեմ։
Յագեսցին ծառքն Տեառն, եւ մայրքն Լիբանանու զորս դու տնկեցեր։
Իմ է ամենայն գազան անտառի, երէ լերանց եւ ամենայն անասուն՝՝։
Ո՞րպէս ոչ ծանիցեն ամենեքեան, որ գործեն զանօրէնութիւն. ոյք ուտէին զժողովուրդ իմ որպէս կերակուր հացի, եւ առ Աստուած ոչ կարդացին։
Տունք ամպարշտաց՝ կործանեսցին. յարկք արդարոց՝ օրհնեսցին։
Ամենեցուն վախճան մերձեալ է. զգաստացարուք այսուհետեւ եւ լերուք զուարթունք յաղօթս։