Մտի ի պարտէզ իմ, քոյր իմ հարսն, կթեցի զմուռս իմ հանդերձ խնկովք իմովք. կերայ զհաց իմ մեղու իմով, արբի զգինի իմ կաթամբ իմով։ Կերայք, մերձաւորք իմ, եւ արբէք, եւ արբեցարուք, եղբօրորդիք իմ՝՝։
եւ եղիցի Աստուած քո ընդ քեզ յամենայն ժամ, եւ լցցի ըստ ցանկութեան անձն քո, եւ ոսկերք քո պարարեսցին, եւ եղիցին՝՝ իբրեւ զպարտէզ ջրալից, եւ իբրեւ զաղբեւր ուստի ջուր ոչ պակասեսցէ։