Երուսաղէ՛մ, Երուսաղէ՛մ, որ կոտորէիր զմարգարէս եւ քարկոծ առնէիր զառաքեալսն առ քեզ. քանի՜ցս անգամ կամեցայ ժողովել զորդիս քո, որպէս հաւ զձագս իւր ընդ թեւովք, եւ ոչ կամեցարուք։
որովք մեծամեծքն եւ պատուական աւետիք պարգեւեալ են մեզ, զի նոքիմբք աստուածեղէն բնութեանն լինիցիք հաղորդակիցք, փախուցեալք ի ցանկութեանց աշխարհիս եւ յապականութեանց՝՝։