5 Յայտնեա առաջի Տեառն զճանապարհս քո եւ յուսա ի նա, նա արասցէ.
Եւ ընդ ամենայն շնչոյ կենդանւոյ որ ընդ ձեզ են, ի թռչնոց եւ յանասնոց եւ յամենայն գազանաց երկրի որ ընդ ձեզ, եւ յամենեցունց որ ելին ի տապանէ անտի, եւ յամենայն անասնոց երկրի։
Որ խօսէր գաղտ զընկերէ իւրմէ, զնա բացէ ի բաց հալածէի. որ ամբարտաւան էր աչօք եւ ագահ սրտիւ, ընդ նմա եւ հաց ոչ ուտէի՝՝։
արբուցանել զամենայն գազանս վայրի. յագեսցին ցիռք ի ծարաւս իւրեանց։
Փոխանակ սիրոյ իմոյ մատնէին զիս, այլ ես յաղօթս կայի։
Ասաց անզգամն ի սրտի իւրում թէ՝ Ոչ գոյ Աստուած.
Անկաւ հուր եւ ոչ տեսին զարեւ, մինչչեւ ի միտ առեալ էր զփուշս իւրեանց. որպէս դժնիկ բարկութեամբ կենդանւոյն կիզցէ զնոսա։՝՝
Մինչչեւ լերինք հաստատեալ էին, եւ մինչչեւ ստեղծեալ էիր զերկիր եւ զամենայն տիեզերս, յաւիտենից մինչեւ յաւիտեանս դու ես.
Հաստատեաց զաշխարհ զի մի՛ սասանեսցի. պատրաստ է աթոռ քո ի սկզբանէ, յաւիտեանս դու ես։
Զօր հանապազ ձգեցի զձեռն իմ առ ժողովուրդն անհաւան եւ հակառակող՝՝, որ գնային զճանապարհ որ ոչ էր բարւոք, այլ զհետ մեղացն իւրեանց։
Եւ ասէ ցիս Տէր. Որդի մարդոյ, այս արք են որ խորհին սնոտիս, եւ տան խրատ չար ի քաղաքիդ յայդմիկ,
Եղեն խորհել զվաստակս՝՝, եւ գործեն զչարիս յանկողինս իւրեանց, եւ ընդ այգ ընդ լոյսն զնոյն կատարէին. զի ոչ ամբարձին զձեռս իւրեանց առ Աստուած՝՝։
Երկինք եւ երկիր անցցեն, եւ բանք իմ մի՛ անցցեն։