Եւ ասէ Սաւուղ. Տաց զնա նմա կնութեան, եւ եղիցի նմա ի գայթագղութիւն։ Եւ էր ի վերայ Սաւուղայ՝՝ ձեռն այլազգեացն։ Եւ ասէ Սաւուղ ցԴաւիթ. Երկոքումբք փեսայասցիս դու ինձ այսօր։
Եւ ասէ Սաւուղ. Մեղայ, դարձիր, որդեակ իմ Դաւիթ, զի ոչ ինչ արարից քեզ չար, փոխանակ զի պատուական է անձն իմ առաջի աչաց քոց. եւ ես յայսմ աւուր ժամանակի զրախնդիր եւ յանցաւոր եմ յոյժ։