2 Զի որպէս խոտ վաղվաղակի ցամաքեսցին, որպէս զդալարի խոտոյ վաղվաղակի անցցեն։
Զի ահա մեղաւորք լարեցին զաղեղունս իւրեանց, պատրաստ արարին զնետս ի կապարճս, ձգել ընդ խաւար այնոցիկ ոյք ուղիղ են սրտիւք։
Թէ տեսանէիր զգողս՝ ընթանայիր ընդ նոսա, եւ ընդ շունս դնէիր զբաժին քո։
Խորին է սիրտ քան զամենայն եւ մարդ է՝՝, եւ ո՞վ ծանիցէ զնա։
Զիա՞րդ ասիցես թէ՝ Ոչ պղծեցայ, եւ զհետ Բահաղու ոչ գնացի. տես զճանապարհս քո ի գերեզմանս, եւ ծանիր զինչ գործեցեր։
Եւ ոչ խնդրեցին, եւ ոչ պատառեցին զպատմուճանս իւրեանց թագաւորն եւ ամենայն ծառայք իւր որք լուան զամենայն զբանսն զայնոսիկ։
Նա իբրեւ կամեցաւ զանձն արդարացուցանել, ասէ ցՅիսուս. Եւ ո՞վ է իմ ընկեր։
Զի տգէտ են Աստուծոյ արդարութեանն, եւ զիւրեանցն խնդրեն կացուցանել, զի արդարութեանն Աստուծոյ ոչ հնազանդեցան։
Եւ արդ ի՞ւ իւիք առաւել իցեմք. ապաքէն եւ ոչ իւիք. քանզի յառաջագոյն իսկ մեղադիր եղեաք Հրէից եւ հեթանոսաց, ամենեցուն ընդ մեղօք լինելոյ։
Եւ ես առանց օրինացն երբեմն էի կենդանի, այլ իբրեւ եհաս յիս պատուիրանն, մեղքն կենդանացան,
եւ եղիցի եթէ լուիցէ զպատգամս նզովիցս այսոցիկ, եւ խոկասցի ի սրտի իւրում եւ ասիցէ. Քաւութիւնք եղիցին՝՝ ինձ, եթէ ես ըստ մոլորութեան սրտի իմոյ գնայցեմ. զի մի՛ կորուսանիցէ մեղաւորն զանմեղն՝՝.