19 Մերձ է Տէր առ այնոսիկ որ մաշեալ են սրտիւք, եւ զխոնարհս հոգւով կեցուցանէ։
Քաղցր այր ողորմի եւ տայ փոխ, յօրինէ զբան իւր ի դատաստանի.
Եւ ամենայն ոսկերք իմ ասասցեն. Տէր, ո՞ նման է քեզ. զի փրկեաց զաղքատն ի ձեռաց հզօրի, զաղքատն եւ զտնանկն յայնցանէ որ յափշտակեն զնա։
Զանօրէնութիւնս իմ պատմեցից, եւ հոգացայց վասն մեղաց իմոց։
Զի նետք քո հարան յիս, եւ յիս հաստատեցաւ ձեռն քո։
ցրուեսցին ամենեքեան ոյք գործեն զանօրէնութիւն։
Ոչ սովամահ առնէ Տէր զանձն արդարոյ, եւ զկեանս ամպարշտաց կործանեսցէ։
Նա բնակեսցէ ի բարձր այրի վիմի հաստատնոյ. հաց տացի նմա՝ եւ ջուր նորա հաւատարիմ։
եւ ես տամ նոցա զկեանսն յաւիտենականս. եւ մի՛ կորիցեն յաւիտեան, եւ մի՛ ոք յափշտակեսցէ զնոսա ի ձեռաց իմոց։
Ես եւ Հայր իմ մի եմք։
Եւ Պետրոս իբրեւ ի միտս եղեւ, ասէ. Արդ գիտեմ ճշմարիտ եթէ առաքեաց Տէր զհրեշտակ իւր, եւ փրկեաց զիս ի ձեռաց Հերովդի եւ յամենայն ակնկալութենէ ժողովրդեանն Հրէից։