6 Վասն այսորիկ յաղօթս կացցեն առ քեզ ամենայն սուրբք ի ժամ ընդունելի. բայց միայն ի ջուրցն հեղեղաց բազմաց, որ առ նոսա ինչ ոչ մերձեսցի՝՝։
Ապրեցո զիս, Տէր, ի մարդոյ չարէ, յառնէ անիրաւէ փրկեա զիս։
Ամենեքեան որք համբերեն քեզ՝ մի՛ ամաչեսցեն, այլ ամաչեսցեն անօրէնք յունայնութեան իւրեանց։
Ծածկեաց զիս ի խորանի իւրում յաւուր չարի, ընդ յարկաւ արար զիս ի ծածկոյթ խորանի իւրում. ի վիմի բարձր արարեր զիս։
Եւ դարձցի հողն յերկիր որպէս եւ էրն, եւ հոգին դարձցի առ Աստուած որ ետ զնա։
Սնոտի են եւ գործք խաբէութեան. ի ժամանակի այցելութեան իւրեանց կորիցեն։
Եւ միանգամայն այրեսցին, եւ սատակեսցին սիրտք սնոտեաց.
Առ քեզ, Տէր Աստուած իմ, ի նուաղել հոգւոյ իմոյ կարդացի՝՝, զՏէր յիշեցի, եւ եկեսցեն աղօթք իմ ի տաճար սուրբ քո։
Եւ ասէ ցնոսա. Արդ առէք եւ բերէք տաճարապետիդ։ Եւ նոքա բերին։
Զի ծանեան զԱստուած, եւ ոչ իբրեւ զԱստուած փառաւորեցին կամ գոհացան. այլ նանրացան ի խորհուրդս իւրեանց, եւ խաւարեցան անմտութեամբ սիրտք նոցա։
Այլ զոր զոհենն հեթանոսք, դիւաց եւ ոչ Աստուծոյ զոհեն. ոչ կամիմ զձեզ հաղորդս դիւաց լինել. քանզի ոչ կարէք զբաժակն Տեառն ըմպել եւ զբաժակն դիւաց.
Այլ վասն կերակրոցն զոհելոց գիտեմք եթէ ոչինչ իսկ կուռքդ են յաշխարհի, զի չիք ոք Աստուած բաց ի միոյն։