Եւ ժողովեցան ամենայն ուստերք նորա եւ ամենայն դստերք նորա, եւ եկին մխիթարել զնա, եւ ոչ կամէր մխիթարել. ասէ. Զի իջից ես սովին սգով առ որդի իմ ի դժոխս։ Եւ ելաց զնա հայրն իւր։
Տէր Աստուած մեր, ո՞չ առնես դատաստանս ի նոսա. վասն զի ոչ գոյ զօրութիւն մեր ընդդէմ կալ բազում ամբոխին այնորիկ, եւ ոչ գիտեմք զինչ արասցուք նոցա. այլ առ քեզ են աչք մեր։
Եթէ եկեսցեն ի վերայ մեր չարիք, սուր, դատաստանք, մահ, սով, կացցուք առաջի տանս այսմիկ եւ առաջի քո, վասն զի անուն քո ի վերայ տանս այսորիկ է, եւ գոչեսցուք առ քեզ ի նեղութեան, լուիցես եւ ապրեցուսցես զմեզ։
Եւ ասեն ցնոսա. Երթայք կերայք զպարարտս եւ արբէք զքաղցունս, եւ առաքեցէք մասն որոց ոչ գուցէ. վասն զի օր սուրբ է Տեառն Աստուծոյ մերոյ. արդ զօրացարուք եւ մի՛ տրտմեցուցանէք զսա՝՝։
Ուրախութեամբ ուրախ եղիցին ի Տէր. ցնծասցէ անձն իմ ի Տէր, զի զգեցոյց ինձ հանդերձ փրկութեան եւ պատմուճան ուրախութեան՝՝, իբրեւ փեսայի եդ ինձ պսակ, եւ իբրեւ հարսն զարդու զարդարեաց զիս։