10 Ողորմեա ինձ, Տէր, զի նեղեալ եմ ես. խռովեցաւ ի սրտմտութենէ ակն իմ՝ անձն իմ եւ փոր իմ։
Օրհնեալ Տէր Աստուած իմ, որ ուսոյց զձեռս իմ ի պատերազմ, եւ զմատունս իմ ի ճակատամարտ։
Տէր օգնական իմ եւ պաշտպան իմ. ի նա յուսացաւ սիրտ իմ, օգտեցաւ եւ զուարճացաւ մարմին իմ. եւ ես կամօք իմովք խոստովան եղէց նմա։
Ձայն Տեառն հատանէ զբոց ի հրոյ։
ի ձայնէ թշնամւոյն եւ ի նեղել մեղաւորի, խոտորեցան յիս անիրաւութեամբ՝՝. բարկութեամբ ոխս պահէին ինձ։
Զի ոչ ոք է որ ի մահու յիշէ զքեզ, կամ ի դժոխս խոստովան առնի առ քեզ։