Եւ եմուտ Դաւիթ ի տուն իւր յԵրուսաղէմ. եւ ա՛ռ արքայ զտասն կանայսն զհարճս իւր զորս եթող պահել զտունն, եւ ետ զնոսա ի տուն պահեստի. եւ կերակրեաց զնոսա, եւ առ նոսա ոչ եմուտ. եւ էին նեղեալք, զի մինչեւ ցօր մահուան իւրեանց կեցին այրիք։
Եւ շինեաց անդ Դաւիթ սեղան Տեառն Աստուծոյ, եւ եհան ողջակէզս եւ խաղաղականս ի վերայ նորա։ Եւ յաւել Սողոմոն ի սեղանն յետոյ, զի փոքր էր զառաջինն։ Եւ լուաւ Տէր՝՝ երկրին, եւ արգելաւ սատակումն յԻսրայելէ։
Եւ դարձաւ Դաւիթ օրհնել զտուն իւր. եւ ել Մեղքող դուստր Սաւուղայ ընդ առաջ Դաւթի, եւ օրհնեաց զնա եւ՝՝ ասէ. Քանի՜ փառաւորեալ էր այսօր արքայ Իսրայելի, որ հոլանեցաւ այսօր առաջի աղախնանց եւ ծառայից իւրոց, զոր օրինակ հոլանիցի հոլանելով մի ոք ի կաքաւչաց։
Եւ զոհեաց արքայ Սողոմոն զոհս խաղաղականաց զորս զոհեաց Տեառն յարջառոց քսան եւ երկուս հազարս, եւ յոչխարաց հարեւր եւ քսան հազար. եւ արար նաւակատիս տանն Տեառն արքայ եւ ամենայն որդիքն Իսրայելի։
Ծափ զծափի հարին՝՝ ամենայն անցաւորք ճանապարհի. շչէին, շարժէին զգլուխս իւրեանց ի վերայ դստեր Սիոնի. Այս ա՞յն քաղաք է, ասէին, պսակ փառաց ուրախութեան ամենայն երկրի։
Եւ խօսեսցին դպիրքն ընդ ժողովրդեանն եւ ասասցեն. Այր ոք որոյ շինեալ իցէ տուն նորաշէն, եւ ոչ իցէ արարեալ նմա նաւակատիս, գնասցէ եւ դարձցի ի տուն իւր. գուցէ մեռանիցի ի պատերազմի, եւ այլ այր առնիցէ նմա նաւակատիս։