եւ եթէ ամաչեսցէ ժողովուրդ իմ յորոց կոչեցեալ է անուն իմ ի վերայ նոցա, եւ յաղօթս կացցեն եւ խնդրեսցեն զերեսս իմ, եւ դարձցին ի ճանապարհաց իւրեանց չարաց, եւ ես լուայց յերկնից եւ քաւիչ եղէց նոցա եւ բժշկեցից զերկիր նոցա։
Ոչ ի ծածուկ ինչ խօսեցայ՝ եւ ոչ ի տեղւոջ խաւարին երկրի. չասացի ցզաւակն Յակոբայ թէ՝ Սնոտիս խնդրեսջիք. ես եմ՝՝, ես եմ Տէր որ խօսիմ զարդարութիւն՝ եւ պատմեմ զճշմարտութիւն։