Եւ ասէ. օրհնեալ Տէր Աստուած տեառն իմոյ Աբրահամու, որ ոչ վրիպեցոյց զարդարութիւն իւր եւ զճշմարտութիւն ի տեռնէ իմմէ, եւ ինձ յաջողեաց Տէր ի տան եղբօր տեառն իմոյ։
Եւ ասեմ ցՂեւտացիսն որք էին սրբեալ, եւ գային պահէին զդրունսն, եւ սրբէին յաւուր շաբաթու. եւ յայնմ հետէ ոչ պղծեցին զշաբաթսն՝՝։ Եւ յայսմ ամենայնի յիշեսցէ զիս Աստուած, եւ խնայեսցէ յիս ըստ բազում ողորմութեան իւրում։
եւ դու ըստ բազում գթութեան եւ ողորմութեան քում ոչ թողեր եւ ցրուեցեր զնոսա յանապատին, եւ զսիւն ամպոյն ոչ հեռացուցեր ի նոցանէ որ առաջնորդէր նոցա ի տուէ, եւ զսիւն հրոյն որ լուսաւորէր զնոսա ի գիշերի՝ զճանապարհսն զոր երթային։
թողցէ ամպարիշտն զճանապարհս իւր, եւ այր անօրէն զխորհուրդս իւր. եւ դարձցի առ Տէր եւ գտցէ զողորմութիւն՝՝. եւ առ Աստուած մեր՝ զի բազմապատիկ թողցէ զանօրէնութիւնս ձեր։
Եւ արդ դարձ յերկնից՝ եւ տես ի տաճարէ սրբոյ քումմէ եւ ի փառաց քոց. ո՞ւր է նախանձ քո եւ զօրութիւն. ո՞ւր է՝՝ բազում ողորմութիւն գթութեան քո, որով ներէիրն մեզ՝՝։
Եւ թէ՝՝ որդի սիրելի՞ իցէ իմ Եփրեմ, մանո՞ւկ գրգանաց, փոխանակ զի բանք իմ են ի նմա, յիշելով յիշեցից զնա միւսանգամ. վասն այնորիկ փութացայ յաղագս նորա՝՝, ողորմելով ողորմեցայց նմա, ասէ Տէր։
Տէր, զլուր քո լուայ եւ երկեայ. Տէր, հայեցայ ի գործս քո եւ զարհուրեցայ. ի մէջ երկուց գազանաց ծանիցիս, ի մերձենալ ամացն յայտնեսցիս, ի հասանել ժամանակին երեւեսցիս. ի խռովել անձին իմոյ՝՝ ի բարկութեան զողորմութիւնս յիշեսցես։