2 Առ քեզ, Տէր, համբարձի զանձն իմ.
Այսուհետեւ զամենայն աւուրս երկրի՝ սերմն եւ հունձք, ցուրտ եւ տօթ, ամառն եւ գարուն, զտիւ եւ զգիշեր՝՝ մի՛ դադարեսցեն։
Ո՞ւր էիր մինչ ես հիմունս արկանէի երկրի. պատմեա ինձ եթէ խելամուտ իցես հանճարոյ։
Կցեսցի լեզու իմ ի քիմս իմ՝ թէ ոչ յիշեցից զքեզ, թէ ոչ նախ նուագեցից զքեզ, Երուսաղէմ, սկիզբն՝՝ ուրախութեան իմոյ։
Մատիք առ Տէր եւ առէք զլոյս, եւ երեսք ձեր մի՛ ամաչեսցեն։
Այսպէս ցոյց ինձ զաջ քո, եւ որ խոնարհ են սրտիւք՝ զիմաստութիւնս քո՝՝։
Աստուած՝ վրէժխնդիր Տէր, Աստուած վրէժխնդիր յայտնեցար։
Մեծ է Տէր եւ օրհնեալ է յոյժ, ահարկու է նա ի վերայ ամենայն կռոց.
Ոյք սիրէք զՏէր՝ ատեցէք զչարութիւն. պահէ Տէր զանձինս սրբոց իւրոց, ի ձեռաց մեղաւորի փրկեսցէ զնոսա։
Եթէ յինէն ո՞չ երկնչիցիք, ասէ Տէր, կամ յերեսաց իմոց ո՞չ սարսիցէք. որ կարգեցի զաւազ սահման ծովու, հրաման յաւիտենական՝ եւ ոչ անցցէ զնովաւ. խռովեսցի՝ եւ ոչ կարասցէ ելանել, գոչեսցեն ալիք նորա՝ եւ ոչ անցցեն զնովաւ։
