4 Օրհնելով կարդացից առ Տէր, եւ ի թշնամեաց իմոց ապրեցայց։
Եւ ապականեցաւ երկիր առաջի Աստուծոյ, եւ լցաւ երկիր անիրաւութեամբք։
Եւ իբրեւ ետես Տէր Աստուած եթէ բազմացան չարիք մարդկան ի վերայ երկրի. եւ ամենայն ոք խորհէր ի սրտի իւրում խնամով ի չարիս զամենայն աւուրս։
թող թէ այր գարշ եւ անսուրբ՝ որ ըմպէ զանօրէնութիւնս հանգոյն ըմպելւոյ։
եթէ թաքուցի զմեղս իմ ակամայ մեղուցեալ.
Յայնժամ ասէ ցնա Յիսուս. Երթ յետս իմ, Սատանայ, զի գրեալ է. Տեառն Աստուծոյ քում երկիր պագցես եւ զնա միայն պաշտեսցես։
Նա պատասխանի ետ եւ ասէ. Գրեալ է թէ՝ Ոչ հացիւ միայն կեցցէ մարդ, այլ ամենայն բանիւ որ ելանէ ի բերանոյ Աստուծոյ։
Ասէ ցնա դարձեալ Յիսուս. Գրեալ՝՝ է թէ՝ Ոչ փորձեսցես զՏէր Աստուած քո։
Սուրբ արա զնոսա ճշմարտութեամբ քով, զի քո բանդ ճշմարտութիւն է։
Ուր եւ արդ են իսկ ի ձեզ հեռ եւ նախանձ, ո՞չ ապաքէն մարմնաւոր էք եւ ըստ մարդկան գնայք։
Եւ առէք զսաղաւարտն փրկութեան եւ զսուսեր Հոգւոյն, որ է բանն Աստուծոյ.
Կամեցեալ ծնաւ զմեզ բանիւն ճշմարտութեան, լինել մեզ պտուղ ինչ ստացուածոց նորա։
Արթուն լերուք, հսկեցէք, զի ոսոխն ձեր Սատանայ իբրեւ զառեւծ գոչէ, շրջի եւ խնդրէ թէ զո՛ կլանիցէ։
Եւ նոքա յաղթեցին նմա արեամբ Գառինն, եւ բանիւ վկայութեան նորա. եւ ոչ հաճեցան ընդ վիշապն՝՝ մինչեւ ի մահ։
Եւ ունէին թագաւոր ի վերայ իւրեանց զհրեշտակն դժոխոց. եւ անուն նորա Եբրայեցերէն Աղբադոն, որ կոչի ի Հայ բարբառ Կորուստ՝՝։
քաւ լիցի ինձ ի Տեառնէ ձգել զձեռն իմ յօծեալ Տեառն. բայց արդ առ զգեղարդնդ ի սնարից դորա եւ զկուժ ջրոյդ, եւ գնասցուք ի մեզ։
Եւ ասէ Դաւիթ ցԱբեսսա. Մի՛ հարկաներ զդա. զի ո՞վ իցէ որ ձգիցէ զձեռն իւր յօծեալ Տեառն եւ սրբիցի։