9 Աստուած, յօրհնութիւն նոր օրհնեցից զքեզ, տասնաղեաւ սաղմոսարանաւ սաղմոս ասացից քեզ։
Յիշեցի զաւուրսն զառաջինս, խորհեցայ յամենայն ի գործս քո. յարարածս ձեռաց քոց խորհեցայ։
Վաղվաղակի լուր ինձ, Տէր, զի նուաղեաց յինէն հոգի իմ. մի՛ դարձուցաներ զերեսս քո յինէն, նմանիցեմ այնոցիկ որ իջանեն ի գուբ։
Զարթիք, փառք իմ, զարթիք սաղմոսիւք եւ օրհնութեամբ, եւ ես զարթեայց առաւօտուց։
Թէ արդարեւ զարդարութի՞ւն խօսէիք, եւ ուղի՞ղս դատէիք, որդիք մարդկան։
Ի կատարած. զառանցելոց ժամանակաց առ ուսմանէ.
Ի մեծութենէ զօրութեան յայտնի է անուն Տեառն. եւ առ նա ընթացեալ արդարոց բարձրանան։
զի երկու անփոփոխելի իրօքն որովք անհնար իցէ ստել Աստուծոյ՝ հաստատուն մխիթարութիւն ունիցիմք, որք ապաստան եղեաք բուռն հարկանել զհանդերձեալ յուսոյն.