1 Օրհնեալ Տէր Աստուած իմ, որ ուսոյց զձեռս իմ ի պատերազմ, եւ զմատունս իմ ի ճակատամարտ։
Եւ արդ, Տէր իմ, զբանն զոր խօսեցար վասն ծառայի քո եւ տան նորա՝ հաւատարմացո մինչեւ յաւիտեան, եւ արա որպէս եւ խօսեցար.
Ընկլան մերձ առ վիմին դատաւորք նոցա. լուիցեն զբանս իմ, զի քաղցունք են։
Ի կատարած ի վերայ պատերազմօղ նահատակի՝՝, ծառայի Տեառն Դաւթի, զոր խօսեցաւ ընդ Տեառն զբանս օրհնութեան, յաւուր յորում փրկեաց զնա Տէր ի ձեռաց ամենայն թշնամեաց, եւ ի ձեռաց Սաւուղայ. եւ ասէ.
Երանի՛ ում թողութիւն եղեւ մեղաց, եւ ծածկեցան ամենայն յանցանք նորա։
Աստուած, զիրաւունս քո արքայի տուր, եւ զարդարութիւնս քո որդւոյ թագաւորի, դատել զժողովուրդս քո արդարութեամբ, եւ զաղքատս քո իրաւամբք։
Ապա եթէ խոստովան լինիցիմք զմեղս մեր, հաւատարիմ է նա եւ արդար առ ի թողուլ մեզ զմեղս մեր, եւ սրբել զմեզ յամենայն անիրաւութենէ։