3 Հալածեաց թշնամին զանձն իմ, խոնարհ արար յերկիր զկեանս իմ. եւ նստոյց զիս ի խաւարի որպէս մեռեալ յաւիտենից։
Զի ինքն գիտէ զճանապարհս իմ, եւ քննեաց զիս իբրեւ զոսկի։
Քանզի ճանաչէ Տէր զճանապարհս արդարոց, ճանապարհք ամպարշտաց կորիցեն։
Օրհնեա, անձն իմ, զՏէր, եւ ամենայն ոսկերք իմ զանուն սուրբ նորա։
Ո փրկէ յապականութենէ զկեանս քո, պսակէ զքեզ ողորմութեամբ եւ գթութեամբ։
Խրատեսցէ զիս արդարն ողորմութեամբ՝՝ ակն յանդիման արասցէ զիս, եւղ մեղաւորի մի՛ օծցէ զգլուխ իմ, եւ աղօթք իմ ըստ կամաց նորա՝՝։
Մարդ նանրութեան նմանեաց, եւ աւուրք նորա որպէս հովանի անցին։
Աստուած օգնական իմ եւ ես յուսամ ի նա, ապաւէն իմ եղջեւր փրկութեան իմոյ, ընդունելի իմ է։՝՝
Ի տուէ եւ ի գիշերի ծանրացաւ ձեռն քո ի վերայ իմ, դարձայ ի թշուառութիւն զի հարան յիս փուշք՝՝։ Հանգիստ։
Բարձրեալ ես դու յերկինս, Աստուած, եւ յամենայն երկրի են փառք քո։
Բայց միայն Աստուծոյ հնազանդ լեր, անձն իմ, զի ի նմանէ է ինձ փրկութիւն։
Եկն զկնի քո անձն իմ, եւ զիս ընկալաւ աջ քո։
Որպէս լուաք եւ ծանեաք զայս, եւ հարքն մեր պատմեցին մեզ։
Եղիցի գոյժ ի տունս նոցա. զի ածիցես ի վերայ նոցա յանկարծակի աւազակս. զի բանս ի գործ արարին՝՝ ունել զիս, եւ որոգայթս թաքուցին ինձ։
Արի ի խոստովանութիւն ի գիշերի, ի սկիզբն ի գլուխ պահուց քոց՝՝. հեղ իբրեւ զջուր զսիրտ քո առաջի Տեառն. համբարձ զձեռն քո վասն անձանց տղայոց՝ որ լուծանէին ի սովոյ ի գլուխ ճանապարհաց ելից եւ մտից քոց։
Յայնժամ գնացեալ փարիսեցիքն՝ առին խորհուրդ զնմանէ թէ որպէս դնիցեն նմա որոգայթ բանիւք։