Եւ եղեւ ի ժամու մատուցանելոյ պատարագին աղաղակեաց Եղիա յերկինս, եւ ասէ. Տէր Աստուած Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Իսրայելի, այսօր ծանիցեն եթէ դու ես Տէր Աստուած Իսրայելի, եւ ես ծառայ քո. եւ ես արարի՝՝ զգործս զայսոսիկ.
Եւ ժողովեցան առ իս ամենեքեան որք էին երկիւղածք յԱստուծոյ Իսրայելի, որք էին ժողովեալք յելիցն պանդխտութեան՝՝. եւ ես այնպէս նստէի ի սուգ մինչեւ ի ժամ զոհի երեկորին։
Զի յարեւելից մինչեւ ի մուտս արեւու փառաւորեալ է անուն իմ ի մէջ ազգաց, եւ յամենայն տեղիս մատչին խունկք անուան իմոյ եւ պատարագ սուրբ. զի մեծ է անուն իմ ի հեթանոսս, ասէ Տէր ամենակալ։
Եւ յորժամ առ զգիրն, չորք կենդանիքն եւ քսան եւ չորք երիցունքն անկանէին առաջի Գառինն. եւ ունէին իւրաքանչիւր քնար եւ բուրվառ ոսկի լի խնկով, որ է աղօթք սրբոցն։