Բայց թէ խոնարհեցայ ես՝՝ որպէս մանուկ հատուցեալ ի ստենէ մօր իւրոյ, եւ դարձ նորա անդրէն ի նոյն. այլ թէ հպարտացուցի արդեւք զանձն իմ, այսպէս եղիցի հատուցումն անձին իմոյ։
Եւ անցուցից զերրորդ մասն ընդ հուր, եւ ջեռուցից զնոսա որպէս ջեռնու՝՝ արծաթ. եւ փորձեցից զնոսա որպէս փորձի ոսկի. նա կարդասցէ զանուն իմ, եւ ես լուայց նմա. եւ ասացից. Ժողովուրդ իմ է սա։ Եւ նա ասասցէ. Տէր Աստուած իմ ես դու՝՝։