2 Ուղիղ եղիցին աղօթք իմ որպէս խունկ առաջի քո, Տէր, համբարձումն ձեռաց իմոց պատարագ երեկոյի։
Տէր պահեսցէ զքեզ յամենայն չարէ, պահեսցէ Տէր զանձն քո։
Ի քեզ անկայ ես յարգանդէ, յորովայնէ մօր իմոյ, դու ես Աստուած իմ։
Ժտեա ի Տեառնէ՝՝ եւ նա տացէ քեզ զխնդրուածս սրտի քո։
Կշտամբութեամբ վասն մեղաց խրատեցեր զմարդ, մաշեցեր որպէս սարդիոստայն զանձն՝՝ նորա. սակայն ընդունայն է ամենայն մարդ։ Հանգիստ։
Բարձրեալ ես դու յերկինս, Աստուած, եւ յամենայն երկրի են փառք քո։
Աստուած, մերժեցեր եւ աւերեցեր զմեզ, բարկացար եւ գթասցիս ի մեզ։
ուր ոչ գոյ ի նմա ճանապարհ, այսպէս ի սուրբս երեւեցայց քեզ՝՝, տեսանել ինձ զզօրութիւն քո եւ զփառս քո։
Նենգութիւն կայ ի սրտի չարանիւթի, իսկ որ կամին զխաղաղութիւն՝ ուրախ լիցին։
Զի բորբոքեցան իբրեւ զհնոց սիրտք նոցա յանիծանել զնոսա. զգիշերն ամենայն քնով յագեցաւ Եփրեմ. եղեւ առաւօտ, եւ բորբոքեցան՝՝ իբրեւ զբոց հրոյ։
Ի քէն ելցէ խորհուրդ զՏեառնէ, չարիս խորհել հակառակութեամբ՝՝։