3 որ ոչ նենգաւորեաց լեզուաւ իւրով, եւ չար ընկերի իւրում ոչ արար, նախատինս ի մերձաւորաց նա ոչ առնու։
Եւ ետես Տէր Աստուած զերկիր, եւ էր ապականեալ. զի ապականեաց ամենայն մարմին զճանապարհ իւր ի վերայ երկրի։
Իսկ արդ ո՞վ իցէ սուրբ յաղտոյ՝՝, այլ եւ ոչ ոք.
թող թէ այր գարշ եւ անսուրբ՝ որ ըմպէ զանօրէնութիւնս հանգոյն ըմպելւոյ։
Տէր, ո՞վ կացցէ ի խորանի քում, կամ ո՞վ բնակեսցէ ի լեառն սուրբ քո։
Ողորմութիւն իմ եւ ապաւէն իմ, օգնական իմ եւ փրկիչ իմ. ապաւէն իմ, եւ ես յուսամ ի նա. ո հնազանդ առնէ զժողովուրդս ընդ ինեւ։
Խօսեցայ լեզուաւ իմով եւ ասացի. Ցոյց ինձ, Տէր, զկատարած իմ եւ զթիւ աւուրց իմոց քանիօ՛ն է, զի գիտացից թէ ո՛րչափ ինչ պակասեալ է յինէն։
Փրկեա զիս յայնցանէ ոյք գործեն զանօրէնութիւն, յարանց արիւնահեղաց ապրեցո զիս։
Եւ յարեաւ փարաւոն գիշերայն, ինքն եւ ամենայն ծառայք իւր եւ ամենայն Եգիպտացիք, եւ եղեւ աղաղակ մեծ յամենայն երկրին Եգիպտացւոց. զի ոչ գոյր տուն յորում ոչ գոյր մեռեալ ի նմա։
Եւ արար Տէր որպէս եւ ասացն Մովսէս. եւ փարատեաց զշանաճանճն ի փարաւոնէ եւ ի ծառայից նորա եւ ի ժողովրդենէ նորա. եւ ոչ մնաց եւ ոչ մի։
Իմաստութիւն օգնեսցէ իմաստնոյն քան զտասն իշխան որ իցեն ի քաղաքի։
զոր խնդրեաց՝՝ անձն իմ, եւ ոչ գտի. այր մի ի հազարաց գտի, բայց կին՝ ամենեւին ոչ։
Ամենեքեան իբրեւ ոչխարք մոլորեալք. այր ի ճանապարհի իւրում մոլորեցաւ, եւ Տէր մատնեաց զնա առ մեղս մեր.
Եւ եղեաք իբրեւ զպիղծս ամենեքեան, իբրեւ զհանդերձս ապարահից ամենայն արդարութիւն մեր. եւ թօթափեցաք իբրեւ զտերեւ ամենեքին մեք վասն անօրէնութեանց մերոց, հողմք մերժեցին զմեզ՝՝։
զի երկուս չարիս գործեաց ժողովուրդ իմ. զիս թողին զաղբեւրս ջրոյ կենդանւոյ, եւ փորեցին իւրեանց գուբս, գուբս ծակոտս՝ որք ոչ կարիցեն ունել ջուր։
Եւ ցանեցից ի վերայ ձեր ջուր սուրբ, եւ սրբեսջիք. յամենայն պղծութեանց ձերոց, եւ յամենայն կռոց ձերոց սրբեցից զձեզ.
Քանզի ամենեքեան մեղան, եւ նուազեալ են ի փառաց Աստուծոյ։
Առ ամօթոյ ձերոյ ասեմ. այնչափ ո՞չ գոյ ոք իմաստուն ի ձեզ, որ կարիցէ իրաւունս ընտրել ի մէջ եղբօր իւրոյ.
Իսկ որովհետեւ զայս աւետիս ունիմք, սիրելիք, սրբեսցուք զանձինս մեր յամենայն պղծութենէ մարմնոյ եւ հոգւոյ, կատարեսցուք զսրբութիւն ահիւն Աստուծոյ։
յորս եւ մեք ամենեքեան շրջէաք երբեմն ի ցանկութիւնս մարմնոյ մերոյ, եւ առնէաք զկամս մարմնոյ եւ զմտաց, եւ էաք արդարեւ որդիք բարկութեան իբրեւ այլքն։
Թէ տեսանիցէ ոք յարանցդ յայդցանէ զերկիրն բարի զոր երդուայ տալ հարցն նոցա.