Եւ քարոզեցաք անդ պահս առ եզր գետոյն Առիս, եւ մատուցաք անդ աղօթս առաջի Տեառն Աստուծոյ մերոյ, խնդրել ի նմանէ ճանապարհ ուղղութեան մեզ եւ որդւոց մերոց եւ ամենայնի որ ընդ մեզ.
Եւ յարուցեալ չուեցաք ի գետոյն Էոս որ օր երկոտասան էր ամսոյն առաջնոյ, եւ եկեալ հասաք՝՝ յԵրուսաղէմ. եւ ձեռն Տեառն Աստուծոյ մերոյ էր ընդ մեզ, եւ փրկեաց զմեզ ի ձեռաց թշնամեաց մերոց, եւ ի պատերազմողաց զճանապարհայն.
Եւ ասեմ ցթագաւորն. Արքայ, դու յաւիտեան կեաց. ընդէ՞ր ոչ տրտում եւ տխուր լինիցին երեսք իմ. վասն զի քաղաքն եւ տուն հօր իմոյ՝՝ անապատ է, եւ դրունքն ապականեալ ի հրոյ։
Վասն այսորիկ ես ահաւասիկ ի լալ մատուցեալ եմ. ակն իմ իջոյց արտասուս, զի հեռի եղեն յինէն մխիթարիչք՝՝ իմ, որ դարձուցանէ զանձն իմ յիս. մատնեցան որդիք իմ յապականութիւն, զի զօրացաւ թշնամին։
Գոչեսցեն սիրտք նոցա առ պարիսպս դստեր Սիոնի, եւ հոսեսցեն՝՝ իբրեւ զհեղեղ զարտասուս ի տուէ եւ ի գիշերի. մի՛ լռեր եւ մի՛ դադարեր եւ մի՛ տար դուլ ական քում յարտասուաց։
Եւ եղեւ յամին երեսներորդի, յամսեանն չորրորդի, որ օր հինգ էր ամսոյն, եւ էի ես ի մէջ գերութեանն առ ափն Քոբար գետոյ, եւ բացան երկինք, եւ տեսի տեսիլ Աստուծոյ։