7 Արար զլուսաւորս մեծամեծս միայն, զի յաւիտեան է ողորմ նորա։
Եւ եղեւ յետ աւուրց բազմաց եւ բան Տեառն եղեւ առ Եղիա յամին երրորդի, եւ ասէ. Երթ եւ երեւեաց Աքաաբու, եւ տաց անձրեւ ի վերայ երեսաց երկրի։
որ տայ անձրեւ յերկիր, առաքէ զջուրս ի ներքոյ երկնից.
հուր եւ կարկուտ, ձիւն եւ սառն, հողմ եւ մրրիկ որ առնէք զբան նորա,
եւ ի տալոյ զձայն իւր՝ լնու բազմութիւն ջուրցն յերկինս. հանէ զամպս ի ծագաց երկրէ, եւ զփայլատակունս իւր յանձրեւս արար, հանէ զհողմս յշտեմարանաց իւրոց։
Միթէ իցէ՞ ի կուռս հեթանոսաց՝ որ տեղասցէ, կամ թէ երկի՞նք տայցե՞ն զլրութիւն իւրեանց. ո՞չ ապաքէն դու ես նոյն Տէր Աստուած մեր, եւ ակնկալցուք քեզ, զի դու արարեր զայս ամենայն։
եդ ի բարբառ զբազմութիւն ջուրց շառաչմանց յերկինս, եւ հանէ զամպս ի ծագաց երկրէ, եւ զփայլատակունս յանձրեւս արար, եհան զլոյս յըշտեմարանց իւրոց։
Եւ Տէր յարոյց հողմ ի ծովուն եւ եղեւ մրրիկ մեծ ի ծովուն, եւ նաւն ի վտանգի կայր ի խորտակել։
Խնդրեցէք ի Տեառնէ անձրեւ ըստ ժամանակաց զկանուխ եւ զանագան. Տէր արար զզարմանալիս, եւ զանձրեւ ձմերայնոյ տացէ նոցա, իւրաքանչիւր խոտ յանդի։
Զի հողմ ուր կամի շնչէ, եւ զձայն նորա լսես, այլ ոչ գիտես ուստի գայ կամ յո երթայ. սոյնպէս եւ ամենայն ծնեալն ի Հոգւոյն։