18 Եւ սպան զթագաւորս հզօրս, զի յաւիտեան է ողորմ նորա.
Քեզ մատուցից պատարագ օրհնութեան, եւ զանուն Տեառն կարդացից։
Խռովեսցի ծով լրիւ իւրով, տիեզերք եւ ամենայն բնակիչք նորա.
Բայց նոքա դարձան յինէն յետս. Ամաչեցէք զամօթ մեծ ոյք յուսացեալդ էք ի դրօշեալս, եւ ասէք՝՝ ցձուլածոյս, թէ՝ Աստուածք մեր էք դուք։
Եւ միանգամայն այրեսցին, եւ սատակեսցին սիրտք սնոտեաց.
որոց աստուած աշխարհիս այսորիկ կուրացոյց զմիտս անհաւատիցն, զի մի՛ ծագեսցէ ի նոսա լուսաւորութիւն աւետարանի փառացն Քրիստոսի. որ է պատկեր աներեւութիւն Աստուծոյ։