Եւ եկաց Դաւիթ արքայ ի մէջ եկեղեցւոյն՝՝ եւ ասէ. Լուարուք ինձ, եղբարք իմ եւ ժողովուրդ իմ. ի սրտի իմում եղեւ շինել տուն հանգստեան տապանակի ուխտին Տեառն, եւ կայան ոտից Տեառն մերոյ. եւ պատրաստեցի ես ի բնակութիւնն յայն զկազմածդ զայդ, ոսկի եւ արծաթ եւ պղինձ եւ արոյր եւ երկաթ եւ փայտ բազում՝՝.
Եւ կերիցեն նեղիչք քո՝՝ զմարմինս իւրեանց. եւ արբցեն իբրեւ զգինի նոր զարիւնս իւրեանց՝ եւ արբեսցին. եւ ծանիցէ ամենայն մարմին եթէ ես եմ Տէր որ փրկեցի զքեզ, եւ օգնեցի քեզ եւ զօրացուցի զՅակոբ՝՝։