1 Զի՜ բարի կամ զի՜ վայելուչ, զի բնակեն եղբարք ի միասին։
Եւ յիշեաց Աստուած զՆոյ եւ զամենայն գազանս եւ զամենայն անասունս եւ զամենայն թռչունս՝՝ որ էին ընդ նմա ի տապանի անդ. եւ ած Աստուած հողմ ի վերայ երկրի, եւ դադարեաց ջուրն։
Համբարձի զաչս իմ ի լերինս, ուստի եկեսցէ ինձ օգնութիւն։
Ուրախ եղէ ես ոյք ասէին ցիս. Ի տուն Տեառն երթիցուք մեք։
Առ քեզ, Տէր, համբարձի զաչս իմ, որ բնակեալդ ես ի յերկինս։
Եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ, ասասցէ Իսրայէլ.
Որ յուսայ ի Տէր որպէս լեառն Սիոն, մի՛ սասանեսցի յաւիտեան՝ որ բնակեալն է յԵրուսաղէմ։
Ի դարձուցանել Տեառն զգերութիւն Սիոնի, եղաք մեք մխիթարեալք՝՝։
Եթէ ոչ Տէր շինէ զտուն, ի նանիր վաստակին շինօղք նորա. եթէ ոչ Տէր պահէ զքաղաք, ընդունայն տքնին պահապանք նորա։
Երանի՛ ամենեցուն ոյք երկնչին ի Տեառնէ, եւ գնան ի ճանապարհս նորա։
Բազում անգամ մարտեան ընդ իս ի մանկութենէ իմմէ, ասասցէ Իսրայէլ.
Օրհնութիւնք աստիճանաց։
Տէր, ոչ բարձրացաւ սիրտ իմ, եւ ոչ զբօսան աչք իմ. ոչ գնացի ես ընդ մեծամեծս, եւ ոչ ընդ այնոսիկ որ սքանչելի եղեն քան զիս։
Յիշեա, Տէր, զԴաւիթ, եւ զամենայն հեզութիւն նորա։
Եւ լուաւ Աստուած հեծութեան նոցա, եւ յիշեաց Աստուած զուխտ իւր որ ընդ Աբրահամու եւ Իսահակայ եւ Յակոբայ։
Յիշեցի յաղքատութենէ իմմէ եւ ի հալածանաց իմոց.
Յիշեա, Տէր, որ ինչ անցք անցին ընդ մեզ, նայեաց եւ տես զնախատինս մեր։