1 Տէր, ոչ բարձրացաւ սիրտ իմ, եւ ոչ զբօսան աչք իմ. ոչ գնացի ես ընդ մեծամեծս, եւ ոչ ընդ այնոսիկ որ սքանչելի եղեն քան զիս։
Ուրախ եղէ ես ոյք ասէին ցիս. Ի տուն Տեառն երթիցուք մեք։
Առ քեզ, Տէր, համբարձի զաչս իմ, որ բնակեալդ ես ի յերկինս։
Եթէ ոչ Տէր էր առ մեզ, ասասցէ Իսրայէլ.
Որ յուսայ ի Տէր որպէս լեառն Սիոն, մի՛ սասանեսցի յաւիտեան՝ որ բնակեալն է յԵրուսաղէմ։
Ի դարձուցանել Տեառն զգերութիւն Սիոնի, եղաք մեք մխիթարեալք՝՝։
Եթէ ոչ Տէր շինէ զտուն, ի նանիր վաստակին շինօղք նորա. եթէ ոչ Տէր պահէ զքաղաք, ընդունայն տքնին պահապանք նորա։
Երանի՛ ամենեցուն ոյք երկնչին ի Տեառնէ, եւ գնան ի ճանապարհս նորա։
Բազում անգամ մարտեան ընդ իս ի մանկութենէ իմմէ, ասասցէ Իսրայէլ.
Օրհնութիւնք աստիճանաց։
Երանի՛ որ խորհի զաղքատն եւ զտնանկն, յաւուր չարի փրկէ զնա Տէր։
Որ յաւուրս մարմնոյ իւրոյ աղօթս եւ պաղատանս առ այն որ կարողն էր ապրեցուցանել զնա ի մահուանէ՝ ուժգին գոչմամբ եւ արտասուօք մատուցանէր, եւ լսելի լինէր առ լաւութեանն։