6 Ի պահէ առաւօտու մինչեւ յերեկոյ,
Եւ այլ եւս եւթն հասկք ապականեալք, ազազունք եւ խորշակահարք ելանէին մօտ առ նոսա՝՝։
բնակեալք ի նոսա տկարացան ձեռամբ եւ զարհուրեցան, եւ ամաչեցին եւ եղեն իբրեւ զխոտ վայրի, եւ իբրեւ զդալարի բանջարոյ եւ զդալարի տանեաց, եւ կոխան առաջի հասելոցն՝՝։
Տէր, մի՛ սրտմտութեամբ քով յանդիմաներ զիս, եւ մի՛ բարկութեամբ քով խրատեր զիս։
եւ զբնակիչս քաղաքաց յիւրաքանչիւր ամրոցաց. թողի ի ձեռաց եւ ցամաքեցան, եւ եղեն իբրեւ զխոտ ցամաքեալ ի վերայ տանեաց եւ իբրեւ զսէզ չորացեալ։՝՝
ի ծագել արեւու տապացաւ, եւ զի ոչ գոյին արմատք, չորացաւ։
