3 Թէ զանօրէնութիւնս իմ քննես, Տէր, Տէր, իսկ ո՞ կարէ կալ առաջի քո։
Կապիցե՞ս սամետիւք լուծ նմա, կամ ձգիցէ՞ ակօս ի դաշտի քում։
Նայեաց, Տէր, յաղօթս իմ, զի ես խոնարհ եղէ յոյժ. ապրեցո զիս ի հալածչաց իմոց, զի հզօր եղեն քան զիս։
Զթիկունս իմ ետու ի հարուածս, եւ զծնօտս իմ յապտակս, եւ զերեսս իմ ոչ դարձուցի յամօթոյ ընդ երեսս թքանելոյ։
Եւ տաց զնա ի ձեռս վնասակարացն քոց, եւ ի ձեռս՝՝ այնոցիկ որ տառապեցուցինն զքեզ. որք ասէինն ցանձն քո. Խոնարհեաց, թող անցցուք։ Եւ եդին հաւասար երկրի զմէջ քո, արտաքոյ անցաւորաց քոց՝՝։