6 Եղիցին նոքա որպէս խոտ տանեաց, որ մինչչեւ ի բուռն եկեալ՝ չորացաւ.
Եւ ասէ Իսրայէլ ցՅովսէփ. Ահա յերեսաց քոց ոչ կարօտ եղէ, եւ՝՝ եցոյց եւս ինձ Աստուած զզաւակ քո։
Եւ ետես Յովսէփ զորդիս Եփրեմի մինչեւ յերրորդ ազգ. եւ որդիք Մաքիրայ որդւոյ Մանասէի ծնան յերանս Յովսեփայ։
Եւ եկեաց Յոբ յետ հարուածոցն ամս հարեւր եւ եւթանասուն. եւ ամենայն ամք զոր եկեաց երկերիւր քառասուն եւ ութ՝՝. եւ ետես Յոբ զորդիս իւր եւ զորդիս որդւոց իւրոց՝ ազգ չորրորդ։
Որք վարէին արտասուօք՝ ցնծութեամբ հնձեսցեն։
Պսակ ծերոց՝ որդիք որդւոց, պարծանք որդւոց՝ հարք իւրեանց։
Զի այսպէս ասէ Տէր. Ահաւասիկ ես դարձուցանեմ ի դոսա իբրեւ զգետ զխաղաղութիւն, եւ իբրեւ զհեղեղատ յորդեալ՝ զփառս հեթանոսաց. զմանկունս դոցա ի վերայ ուսոց իւրեանց բարձեալ բերիցեն, եւ ի վերայ ծնգաց իւրեանց գգուիցեն՝՝։
յայտնել զՈրդին իւր ինեւ, զի աւետարանեցից զնա ի հեթանոսս, անդէն վաղվաղակի ոչինչ զգացուցի մարմնոյ եւ արեան,