Եւ էին որդիք Ուղամայ զօրաւորք՝ արք ուժով, որք լարէին աղեղունս. եւ բազմացուցին որդիս եւ զորդիս որդւոց, հարեւր եւ իննսուն. ամենեքեան սոքա յորդւոցն Բենիամինի։
Զի եթէ դու ի բուն ի վայրենի ձիթենւոյ անտի հատար, եւ յանբուն քո ի բարի ձիթենւոջն պատուաստեցար, ո՜րչափ եւս առաւել նոքա որ բունքն իսկ են՝ պատուաստեսցին յիւրեանց ձիթենւոջն։