2 Զվաստակս ձեռաց քոց կերիցես, երանի է քեզ, եւ բարի եղիցի։
Է խրատ մի՝՝ զոր տեսի ի ներքոյ արեգական. մեծութիւն պահեալ ումեք առ ի նմանէ չարոյ իւրում.
եւ ետուր ուրախութիւն սրտից մերոց. ի պտղոյ ցորենոյ, գինւոյ եւ ձիթոյ իւրեանց լցուցեր զնոսա։
Հանդարտեսցես՝ եւ ոչ ոք իցէ որ պատերազմիցի ընդ քեզ։
Ձայնիւ իմով ես առ Տէր կարդացի, եւ լուաւ ինձ ի լեռնէ սրբոյ իւրմէ։
վասն այնորիկ զարթեայ եւ տեսի, եւ քուն իմ քաղցրացաւ ինձ։
Եւ եդից ընդ Դաւթի ուխտ խաղաղութեան, եւ ապականեցից զգազանս չարս յերկրէ, եւ բնակեսցեն յանապատին յուսով, եւ ննջեսցեն յանտառս։
Տեսի ես զամենայն արարեալս որ արարեալ են ի ներքոյ արեգական, եւ ահա ամենայն ինչ ընդունայնութիւն է եւ յօժարութիւն ոգւոյ։
Ամենայն ջան մարդոյ ի բերան իւր, եւ սակայն անձն նորա ոչ յագեսցի։
Զի մի է, եւ ոչ կրկին. եւ որդի եւ եղբայր ոչ գոյ նորա. եւ ոչ է վախճան ամենայն վաստակոյ նորա. եւ սակայն ակն նորա ոչ յագի մեծութեամբ. եւ արդ ո՞ւմ ջանամ ես, եւ զլանամ զանձն իմ ի բարութենէ. զի եւ այն ընդունայնութիւն է եւ զբաղումն չար։
Բնակեցայց ես ի յարկս քո յաւիտեան, եւ ծածկեցայց ընդ հովանեաւ թեւոց քոց։
Օրհնութիւն Տեառն՝ ի գլուխս արդարոց. եւ՝՝ նոյն մեծացուցանէ, եւ ոչ եւս յաւելու տրտմութիւն ի սիրտ նորա։