3 Ոչ թողու Տէր զգաւազան մեղաւորաց ի վիճակս արդարոց, եւ արդարք մի՛ ձգեսցեն զձեռս իւրեանց յանօրէնութիւն։
Լուր, Տէր, ձայնի խնդրուածոց իմոց յաղաչել ինձ առ քեզ, ի համբառնալ ձեռաց իմոց ի տաճար սուրբ քո։
Քանզի եւ արդ իսկ ի սրտի ձերում զանօրէնութիւն գործէք, յերկրի անիրաւութիւն ձեռք ձեր նիւթեն։
այլ Աստուած դատաւոր է, զայս խոնարհ առնէ, եւ զսոյն բարձրացուցանէ։
Կամ մոռասցի՞ գթալ Աստուած իմ եւ եւս, կամ արգելցէ՞ զգթութիւն իւր բարկութեամբ իւրով։ Հանգիստ։
Քանզի ճնճղուկ եգիտ իւր տուն, եւ տատրակ զբոյն ուր դիցէ զձագս իւր, սեղան քո, Տէր զօրութեանց, Թագաւոր իմ եւ Աստուած իմ։
Երանի ամենեցուն որ բնակեալ են ի տան Տեառն, յաւիտեանս յաւիտենից օրհնեսցեն զքեզ։
կլցուք զնա կենդանւոյն իբրեւ դժոխք, եւ բարձցուք զյիշատակս նորա յերկրէ՝՝.
Եկեր զիս, եհաս ի վերայ իմ, բաժանեաց՝՝ զիս Նաբուքոդոնոսոր արքայ Բաբելացւոց. կացոյց զիս իբրեւ զաման մի ունայն, եկուլ զիս իբրեւ զվիշապ, ելից զկուշտ իւր ի փափկութենէ իմմէ։
Յայնժամ իբրեւ ետես Հերովդէս թէ խաբեցաւ ի մոգուց անտի, բարկացաւ յոյժ. եւ առաքեաց կոտորեաց զամենայն մանկունս որ էին ի Բեթղեհեմ եւ յամենայն սահմանս նորա յերկեմենից եւ ի խոնարհ՝ ըստ ժամանակին զոր ստուգեաց ի մոգուցն։
խնդրեաց ի նմանէ թուղթս ի Դամասկոս առ ժողովուրդսն. որպէս թէ զոք գտցէ զայնր ճանապարհաւ, արս կամ կանայս, կապեալս ածցէ յԵրուսաղէմ։