Եւ եղեւ ի հպել տապանակին ի քաղաքն Դաւթի, եւ Մեղքող դուստր Սաւուղայ հայէր ընդ պատուհանն. եւ ետես զԴաւիթ արքայ զի կաքաւէր եւ նուագէր զնուագարանսն՝՝ առաջի Տեառն, անգոսնեաց զնա ի սրտի իւրում։
այլ տեսիլ նորա անարգ՝ նուազեալ քան զամենայն որդւոց մարդկան. այր մի ի հարուածս, եւ գիտէ համբերել ցաւոց. զի դարձուցեալ զերեսս իւր՝ անարգեցաւ եւ ոչ ինչ համարեցաւ։
Վասն այնորիկ մարգարեաց ի վերայ երկրին Իսրայելի, եւ ասասցես ցլերինս եւ ցբլուրս եւ ցձորս եւ ցդաշտս. Այսպէս ասէ Տէր Տէր. Ահաւասիկ ես նախանձու իմով եւ բարկութեամբ խօսեցայ, փոխանակ կրելոյն ձերոյ նախատինս ի հեթանոսաց։
Եւ կայր ժողովուրդն հայեցեալ. անգոսնէին զնա իշխանքն հանդերձ նոքօք եւ ասէին. Զայլս ապրեցոյց, ապրեցուսցէ եւ զանձն, եթէ դա է Քրիստոս Որդի Աստուծոյ ընտրեալն՝՝։