4 Ո՜րպէս ոչ ննջէ եւ ոչ ի քուն երթայ Պահապանն Իսրայելի։
Գնացք գետոց ուրախ առնեն զքաղաքն Աստուծոյ, եւ սուրբ արար զյարկս իւր Բարձրեալն՝՝։
Ո՞րպէս ոչ ծանիցեն ամենեքեան, որ գործեն զանօրէնութիւն. ոյք ուտէին զժողովուրդ իմ որպէս կերակուր հացի, եւ առ Աստուած ոչ կարդացին։
Օտար եղեն մեղաւորք ի մօրէ, խաբեցան յարգանդէ եւ խօսեցան սուտ։
Որպէս փրկեցան սիրելիք քո, կեցո աջով քո եւ լուր մեզ։
ապա թէ ոչ դառնայ առ նա, զսուր իւր սրեալ է եւ զաղեղն իւր լարեալ.
Արհամարհէ զընկերս այր պակասամիտ, այր իմաստուն զլռութիւն սիրէ։
Ամպարիշտ գործէ զգործս անիրաւութեան. զաւակ արդարոց՝՝ վարձ ճշմարտութեան։
Ի բերանս անօրինաց՝ որոգայթ ընկերաց, իմաստութիւն արդարոց յաջողեալ է։
Պիղծ են առաջի Տեառն շրթունք սուտք, իսկ որ առնէ զհաւատս՝ ընդունելի է նմա։
Այր անզգամ փորէ անձին իւրում՝՝ չարիս, եւ ի վերայ շրթանց իւրոց գանձէ հուր՝՝։
Մահ եւ կեանք ի ձեռս լեզուի, եւ որ յաղթէ նմա՝՝ կերիցէ զպտուղ նորա։
Զվատ կործանէ երկեւղ. անձինք կանացեաց քաղցիցեն։
Վկայ սուտ՝ առանց պատժի ոչ լիցի, եւ որ մեղ դնէ տարապարտուց՝ ոչ ապրեսցի։
Վկայ սուտ՝ առանց պատժի ոչ լիցի. եւ որ բորբոքէ զչարութիւն ընկերաց, եւ որ յուզէ զչարութիւն՝՝ կորիցէ։
Վասն այսորիկ այսպէս ասէ Տէր զօրութեանց. Ահաւասիկ ես ջեռուցից զնոսա, եւ փորձեցից զնոսա. զի՞ արարից յերեսաց չարեաց՝՝ դստեր ժողովրդեան իմոյ։
Եւ ծուլացն եւ անհաւատից, սպանողաց եւ պոռնկաց եւ կախարդաց եւ կռապաշտից եւ դեղատուաց՝՝, եւ ամենայն ստոց՝ ամպարշտաց, որոց՝՝ բաժինն իւրեանց ի լճին այրեցելոյ հրով եւ ծծմբով, որ է մահն երկրորդ։